ธรรมไม่ใช่เรื่องของเรา ไม่ใช่เรื่องของเขา  คนส่วนมากชอบทะเยอทะยานเกินความสามารถตนเอง  เหมือนถูกสนตะพายให้หลงไปกับความพอใจยินดีในสิ่งที่ไม่ใช่เรื่องราวตนเอง  ความแยบคายในธรรมชาติตนเองจึงมองเห็นได้ยาก  สมมุติที่ว่า  ธรรมไม่ใช่เรื่องของเรา  ไม่ใช่เรื่องของเขา  ใครได้ฟังก็อาจจะมีคำถามในใจคิดต่อไปอีก  เพราะภาษาแบบนี้ไม่เคยได้ยินจนคุ้นหูเลย  ลองรับฟัง  และทำความเข้าใจหันกลับมามองตนเองเสียใหม่  วางความทะเยอทะยานลงก่อนในสิ่งที่คาดหวังกับผลสำเร้จ เพราะความแยบคายในธรรมชาติเธอนั้นเข้าถึงได้ง่าย  หากว่าพวกเธอวางสิ่งที่คาดเดาเอาเองลงได้  เพราะการคาดเดาจะทำให้เกิดมีเรา  เป็นเรา  เป็นเธอ  เป็นคุณ  เป็นท่าน  เกิดเป็นตัวกูของกูขึ้น  แล้วก็มีตัวมึงขึ้นมา  เห็นได้ทันหรือยัง

...โชคดี...%

เหตุที่มี  เหตุที่ดับลง   เรื่องราวต่อไปนี้เป็นเพียงสมมุติที่ปรุงแต่งในภาษา  เป็นการชี้  และสะกิดเพื่อให้พวกเธอลองใช้ความรู้สึกของใครของมันทำความเข้าใจในแบบตนเอง  เหตุที่มีนั้นคือปัจจุบันความรู้สึกขณะหนึ่งของตนเอง  เป็นสิ่งที่มีอยู่รู้สึกได้ของทุกๆชีวิต  เกิดขึ้นเป็นคู่คือ  เกิดและดับอยู่อย่างนั้นผันแปรอยู่ตลอด  ไม่เคยหมดลงหรือหายไปไหน  เธอจึงแตะต้องกับเหตุตนเองไม่ได้  การดับเหตุจึงไม่ใช่การกระทำอย่างที่เธอเคยได้เล่าเรียนท่องจำมา  คำว่าดับต้นเหตุเป็นเพียงกุศโลบายที่ต้องใช้ความแยบคายในความรู้สึก  เห็นได้ถึงกฎของธรรมชาติที่ผันแปร  ไม่เข้าไปยึดมั่นถือมั่นกับเหตุที่มี  เพียงได้ดูและรู้ในความจริงที่ต้องเผชิญ  ไม่เป็นเจ้าของ  ไม่แตะต้องกับเหตุที่มี  ต้นเหตุที่มีจึงดับลงเอง  มีแค่นี้

...โชคดี...%