จะมีจะรู้ทำไม ให้เป็นทุกข์   ลองเปิดใจมาดูความจริงตนเอง  จะมีจะรู้ทำไมให้เป็นทุกข์  กับสมมุติภาษาที่ว่า  นิพพานคือจิตวิญญาณ  "นิพพาน"  ที่มีที่รู้  จึงมีเรื่องราวตามภาษา  นิพพานเป็นความเข้าใจของคนทั่วโลกที่เข้าใจ  นิพพานจึงเปรียบเสมือนสิ่งลี้ลับซับซ้อน  เป็นเหมือนดินแดนที่เป็นอมตะ  จึงเป็นสิ่งท้าทายของคนบนโลกที่อยากได้เข้าไปสัมผัส  เข้าไปสู่ในดินแดนนิพพาน  คำสมมุติภาษาที่มีตามมาว่า  "จิตวิญญาณ"  จึงถูกนำมาใช้แทนความรู้สึกของคนทั้งโลก  เพื่อการค้นหา  เพื่อการเข้าถึง  "ดินแดนนิพพาน"  ที่เหมือนมีพระพุทธเจ้าเป็นศาสดาปกครองอยู่  การบอกเล่า  สื่อสาร  สืบทอดกันมาอย่างยาวนานที่ว่า  ในดินแดนนิพพานแห่งนี้  ไม่มีความทุกข์  มีแต่ความสุข  ที่อยู่เหนือทุกสรรพสิ่งมีความสงบร่มเย็นเป็นถาวรแก่ผู้ที่ได้เข้าถึง  สมมุติฐานของคนทั้งโลกที่ตั้งขึ้นเอง  เพื่อใช้สื่อสารร่วมกันกับคำว่านิพพานนิพพานที่สมมุติให้มีขึ้นมาในใจของคนทั้งโลก  จิตวิญญาณก็สมมุติภาษาให้มีตามมา  เพื่อนำมาช่วยค้นหา  นิพพาน  คนทุกคนจึงหลงติดกับสมมุติที่อยากจะเข้าไปในดินแดนตรงนี้  ขอให้ทุกคนโชคดี  ที่ได้พบเพียง  นิพพานตามสมมุติ  เท่านั้น

...โชคดี...%

เมื่อธรรมหายไป จึงพบอิสระ  คำสอนทั้งหลายที่ท่านยังหลงใหล  ยึดถือเชื่อมั่นจนคิดเอาเองว่า  ธรรม  หรือธรรมะมีอยู่จริงๆ  สิ่งที่มี  และสิ่งที่รู้กับคำสอนนั้น  จะเป็นเครื่องผูกรัดตัวเอง  แต่ทุกขณะของความจริง  ที่รู้กลับไม่มีคำอธิบาย  ท่านเห็นได้เท่าทันเพียงไร  หากเราจะบอกว่า  เมื่อธรรมหายไป  ภาษาธรรมจึงไม่มี  ก็พบอิสระความจริง  ที่รู้  ที่มี  แต่กลับไม่มี  ไม่รู้  ที่ต้องอธิบายใดๆ  ก็แค่นี้  แต่คำสอนที่เชื่ออย่างไร้เหตุ  และผล จนเกิดเรื่องราวมากมายเป็นปรากฏการณ์ที่จดจำเอาไว้  ความเชื่อที่ยึดมั่นกับคำสอนจนยึดติดผูกรัดตนเองเอาไว้  มันจะโยงใยให้ท่านหลงติดอยู่กับโลกของสมมุติภาษาที่มี  จนเกิดเป็นภาษาธรรม  ที่ปรุงแต่งต่อ  โดยเฉพาะคำว่า "จิต"  ที่ทุกคนเชื่อเอาเองจนหลงใหล  ก็ยังเป็นภาษาธรรม  สิ่งรู้กลายเป็นสิ่งมี  ที่มีขึ้นใหม่  การปรุงแต่งสมมุติก็มีตามมา  สิ่งรู้ที่ปรากฏเกิดขึ้นจึงอธิบายต่อ  ว่ารู้ทางตา  หู  จมูก  ลิ้น  กาย  ใจ  คำว่า  จิตรู้จิตเห็น  จึงผูกรัดท่านให้ปรุงแต่งในคำสอน  ที่ฝันรากลึกกับภาษาทันที  แล้วท่านจะพบอิสระความจริงได้จากอะไร

...โชคดี...%

ไม่มี้...ไม่มีธรรมจริงๆ   อย่าเพิ่งเชื่ออะไรในสิ่งที่เห็น  และสิ่งที่กำลังจะได้ยินต่อจากนี้  เมื่อธรรมไม่มี  แล้วใครจะเข้าถึงธรรมได้อย่างไร  ก็คงจะแปลกใจดี  เมื่อธรรมหายไปจริงๆ  ความมัวเมา  หมกมุ่น  หลงใหล  พร่ำเพ้อถึงธรรมจะได้จบลง  ชีวิต  และความรู้สึกที่ได้มาอาศัยรูปทรงทั้งหลายจะได้พบความจริง  แบบของใครของมันกันเสียที  ความจริงในสภาพที่มีอยู่ตรงหน้าที่ต้องเผชิญอยู่ทุกขณะนั้น  มีเพียงเธอเท่านั้น  ที่รู้ได้เฉพาะตน  เมื่อเธอได้เผชิญกับสิ่งที่มีตรงหน้า  จนเธอสามารถเข้าใจได้เองในสิ่งที่มี  ที่เห็นได้ว่า  สิ่งๆนั้นล้วนผันแปร  หมุนวน  ผ่านมา  และเปลี่ยนไป  ไม่มีอะไรที่เธอจะครอบครองได้  ทุกสรรพสิ่งล้วนได้เพียงพึ่งพาอาศัยแค่นั้น  ธรรม  หรือธรรมะจึงไม่มี  เพราะไม่มี  ไม่มีธรรมะอะไรให้สอน  ไม่มีภาษาจะสอนกันได้จริงๆกับธรรม  ลองมาฟังประสบการณ์จริงของนักเดินทางที่ต้องการค้นหาตนเอง  ที่พวกเขาพร้อมที่จะเดินตามในสิ่งที่เราได้ชี้  และสะกิดให้ดู  จนเดินทางพบอิสระในธรรมในแบบฉบับของเขา

...โชคดี...%

ทำเป้าหมายของมึงให้สำเร็จ   อย่าท้อ  อย่าถอยหนีกับความจริงตนเอง  เธอหนีสิ่งที่เป็นเธอไปไม่ได้  จงค้นหาแนวทางที่เป็นเธอต่อไป  ทำภาระหน้าที่ให้สำเร็จบรรลุเป้าหมายด้วยตนเอง  ไม่มีใครช่วยเธอได้แท้จริง  สัจธรรมเป็นอย่างนั้น  เราได้เพียงแค่มาชี้  และสะกิด  ให้พวกเธอได้เห็นความจริงแบบของใครของมันเท่านั้น  ทุกๆคนจะต้องเดินทางตามลำพังด้วยกำลังตนเองเพื่อบรรลุเป้าหมายคือ  "หมดทุกข์"  สิ้นสงสัยเรื่องราวตนเองลง  พวกมึงจึงต้องค้นหาเป้าหมายของพวกมึง  แล้วทำให้มันสำเร็จลุล่วงลงให้ได้ในชาตินี้  อย่าบ่น  อย่าพร่ำเพ้อ  อย่าหลงโลก  อย่าหลงคำผู้อื่น  จงอดทน  หมั่นเพียร  มั่นคง  รอโอกาส  มีความหวัง  แล้วมึงทั้งหลายจะพบความสำเร็จ  บรรลุเป้าหมายที่มึงตั้งใจได้เอง  พวกมึงอย่าลืมทางตนเอง  จำเอาไว้ให้ดี

...โชคดี...%

ทางสายกลาง   เธอได้เข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า  คำที่ว่า  ทางสายกลาง  ที่เธอเคยเข้าใจมาตลอดนั้น  มันคือสิ่งที่พวกเธอได้ท่องจำมา  เธอได้เห็นความรู้สึกแท้จริงของเธอได้เองหรือยัง  หากยัง  แต่กลับหลงใหลไปกับภาษา  ที่ท่องจำเอามา  ชาตินี้เธอคงมองเห็นธรรมตนเองไม่เจอแน่  เพราะโดนกลลวงของภาษาที่มีผู้ปรุงแต่งไว้ให้  เธอจะพอ  และหยุดได้หรือยัง  กับความหลง  เธอพร้อมจะย้อนกลับมาดูความจริงในธรรมตนเองได้หรือยัง  กล้าๆกันหน่อย  พวกเธอทั้งหลาย  หากยังขาดความกล้า  ยังขี้เกียจอยู่  ก็คงไม่มีใครช่วยกันได้  ทางใครทางมันก็แล้วกันครับ

...โชคดี...%

เอาบุญมาฝาก   ลองมาทำความเข้าใจกันจริงๆจังๆ  กันเสียที  ความตั้งใจมุ่งมั่นของพวกเธอในแบบฉบับตนเองเท่านั้น  ที่จะทำให้เกิดผลสำเร็จได้ด้วยตนเอง  "ได้อะไรหรือครับ  ท่านผู้รู้ ?"  ...ก็พวกเธออยากได้อะไรล่ะ  โลกของเมืองไทยในทุกวันนี้  มีอะไรแปลกๆให้เห็นกันอยู่เนืองๆ  มิได้ขาด  ทำอะไร  ให้อะไร  ก็หวังผลประโยชน์ตนเองเอาไว้ล่วงหน้าทุกครั้ง  กับคำว่า  บุญ  เอาบุญมาล่อมิใช่หรือ  พวกเธอได้สำเร็จกับบุญสมดั่งใจกับหรือยังล่ะครับ  บุญที่คาดหวัง  บุญที่ปรุงแต่งหลอกตนเองเอาไว้  หากว่ายัง  หรือไม่ประสบความสำเร็จเลย  ลองมารับฟัง  "เอาบุญมาฝาก"  ลองเปิดใจสิจ๊ะพวกเธอ  และทำใจยอมรับความจริงของเธอที่ต้องเผชิญให้ได้ก็พอ

...โชคดี...%

พ้นทุกข์หมดทุกข์ ยังสร้างทุกข์ทำไม   ใครที่สนใจพร้อมที่จะพ้นทุกข์หมดทุกข์ลงเองบ้าง  จะมีคนสักเท่าไรที่พร้อมที่มีความปรารถนา  มีความต้องการที่จะค้นพบกับสิ่งนี้ด้วยตนเอง  การพ้นทุกข์หมดทุกข์ลงได้ในชาตินี้  มีผู้บรรยายคนหนึ่งที่ได้ค้นพบกับสิ่งนี้ได้แล้วด้วยตนเอง  พบความสำเร็จบรรลุเป้าหมายคือจบ  ความสำเร็จที่ได้ไปถึงนั้น  เป็นสิ่งที่อยู่เหนือความเชื่อ  ใครจะเชื่อว่าสิ่งที่พบประสบเจอนั้นมันง่าย  ง่ายมากๆ  ง่ายจนแทบไม่เชื่อเลย  เพราะความง่ายยิ่งอธิบายเท่าไรก็ไม่ใช่สิ่งๆนั้น  ความง่ายจึงกลายเป็นยากมาก  ด้วยเหตุฉะนี้  ยิ่งอธิบายก็ยิ่งจะสร้างสิ่งที่ไม่มี  ให้มีขึ้นใหม่  เป็นการสร้างทุกข์ให้กับผู้อื่น  หรือคนฟัง  ยิ่งพวกที่ยังไม่สำเร็จบรรลุเป้าหมายได้ด้วยตนเอง  คนพวกนี้มีจำนานมาก  ที่ลวงให้คนหลงติดอยู่ในทุกข์  แล้วจะมีใครที่พ้นทุกข์ลงได้เอง  ทุกข์ที่ผูกรัด  เท่ากับเพิ่มทุกข์ให้คนฟัง  ทุกวันนี้มีใครที่พ้นทุกข์หมดทุกข์ลงเองได้จริงๆ  มีแต่อวดอ้างอุปาทานเอาเอง  จริงหรือไม่จริง  ก็มีให้เห็นกันอยู่ทุกวัน  กับอุปาทานว่าพ้นทุกข์หมดทุกข์ตนเอง

...โชคดี...%

อยากจะเข้าใจธรรม  ความเข้าใจธรรมเลยผ่าน   ลองรับฟังการชี้  และสะกิดให้ดูกับเรื่องราว  "อยากจะเข้าใจธรรม" หมายถึงใคร  "ความเข้าใจธรรมเลยผ่าน"  คืออะไร  สมมุตินะครับสมมุติว่า...วันนี้  คือปัจจุบันของเธอที่อยากจะเข้าใจธรรม  สมมุติต่อมานะครับว่า...วันพรุ่งนี้  คืออนาคตของเธอ  ที่ความเข้าใจธรรมเลยผ่าน  อุปมาเสมือนว่าพรุ่งนี้ที่สมมุติว่าเป็นอนาคตของเธอนั้น  อนาคตของเธอได้เปลี่ยนไป  ความเข้าใจธรรมของเธอเลยผ่านไป  ธรรมในความรู้สึกได้หายไป  ความอยากจะเข้าใจธรรมก็หายไป  มีเพียงเธอเท่านั้นที่รู้ได้  และเห็นได้เอง  จนเลิกยึดมั่นถือมั่นผูกรัดกับธรรม  หรือภาษาธรรมที่ไม่เคยมี  เธอเห็นได้เองแล้วกับสิ่งปรุงแต่งของผู้อื่นที่ผูกรัดใจตนเองมาตลอด  วันพรุ่งนี้ที่เธอรอคอยได้มาถึง  กลายเป็นปัจจุบันตนเองขึ้นแล้ว  เสมือนว่าความเข้าใจธรรมเลยผ่าน  ไม่สามารถจะอธิบายใดๆกับธรรมได้อีกแล้ว  ลองมาฟังเรื่องเล่าของสมมุติที่ใช้ภาษามาปรุงแต่งตรงนี้กันดู  ค่อยๆทำความเข้าใจกับเรื่องราวตนเองมาเรื่อยๆ

...โชคดี...%