ธรรมไม่ใช่เรื่องของเรา ไม่ใช่เรื่องของเขา  คนส่วนมากชอบทะเยอทะยานเกินความสามารถตนเอง  เหมือนถูกสนตะพายให้หลงไปกับความพอใจยินดีในสิ่งที่ไม่ใช่เรื่องราวตนเอง  ความแยบคายในธรรมชาติตนเองจึงมองเห็นได้ยาก  สมมุติที่ว่า  ธรรมไม่ใช่เรื่องของเรา  ไม่ใช่เรื่องของเขา  ใครได้ฟังก็อาจจะมีคำถามในใจคิดต่อไปอีก  เพราะภาษาแบบนี้ไม่เคยได้ยินจนคุ้นหูเลย  ลองรับฟัง  และทำความเข้าใจหันกลับมามองตนเองเสียใหม่  วางความทะเยอทะยานลงก่อนในสิ่งที่คาดหวังกับผลสำเร้จ เพราะความแยบคายในธรรมชาติเธอนั้นเข้าถึงได้ง่าย  หากว่าพวกเธอวางสิ่งที่คาดเดาเอาเองลงได้  เพราะการคาดเดาจะทำให้เกิดมีเรา  เป็นเรา  เป็นเธอ  เป็นคุณ  เป็นท่าน  เกิดเป็นตัวกูของกูขึ้น  แล้วก็มีตัวมึงขึ้นมา  เห็นได้ทันหรือยัง

...โชคดี...%

เหตุที่มี  เหตุที่ดับลง   เรื่องราวต่อไปนี้เป็นเพียงสมมุติที่ปรุงแต่งในภาษา  เป็นการชี้  และสะกิดเพื่อให้พวกเธอลองใช้ความรู้สึกของใครของมันทำความเข้าใจในแบบตนเอง  เหตุที่มีนั้นคือปัจจุบันความรู้สึกขณะหนึ่งของตนเอง  เป็นสิ่งที่มีอยู่รู้สึกได้ของทุกๆชีวิต  เกิดขึ้นเป็นคู่คือ  เกิดและดับอยู่อย่างนั้นผันแปรอยู่ตลอด  ไม่เคยหมดลงหรือหายไปไหน  เธอจึงแตะต้องกับเหตุตนเองไม่ได้  การดับเหตุจึงไม่ใช่การกระทำอย่างที่เธอเคยได้เล่าเรียนท่องจำมา  คำว่าดับต้นเหตุเป็นเพียงกุศโลบายที่ต้องใช้ความแยบคายในความรู้สึก  เห็นได้ถึงกฎของธรรมชาติที่ผันแปร  ไม่เข้าไปยึดมั่นถือมั่นกับเหตุที่มี  เพียงได้ดูและรู้ในความจริงที่ต้องเผชิญ  ไม่เป็นเจ้าของ  ไม่แตะต้องกับเหตุที่มี  ต้นเหตุที่มีจึงดับลงเอง  มีแค่นี้

...โชคดี...%

หมุดที่ปักไว้ในแก่น   หมุดที่ปักไว้ในแก่นเป็นการสมมุติให้มีภาษาขึ้นมา  เพราะสิ่งๆนี้นั้นเป็นนามธรรมที่ไม่มีภาษา  ไม่สามารถจะอธิบายได้  เรื่องต่อไปนี้  จึงเป็นเรื่องที่ทุกท่านจะต้องให้ความสำคัญ  เพราะต้องใช้ความรู้สึกล้วนๆของตนเองตามมาดู  สิ่งที่จะชี้ให้ดูนั้น  ที่พวกเธอจะต้องมีความเพียร  และความอดทนเป็นอย่างมาก  เพื่อเท่าทันกับรู้ถึงปัจจุบันที่กำลังจะผ่านไปของตนเอง  เมื่อไม่ทันถึงสิ่งที่รู้ของปัจจุบัน  ความรู้สึกของเธอนั้นจะเปลี่ยนไปทันที  เกิดเป็นความคิดขึ้นมาแทนที่  "ความคิดจึงเกิดเป็นผล  ที่เธอกำลังหลงไปกับสิ่งที่ผ่านมา  และสิ่งที่ยังมาไม่ถึง"  เข้าไปยึดมั่นผูกรัดโดยไม่รู้ตัว  ซึ่งเรื่องตรงนี้ที่เร็วมาก  หมุดที่ปักไว้ในแก่นเธอ  ได้เคลื่อนออกจากแก่นไปแล้ว  เพราะรู้เธอจึงคิดได้นั่นเอง

...โชคดี...%

ความคิดไม่ใช่ต้นเหตุ  ต้นเหตุคือเธอไม่รู้ ท่านผู้เจริญ  ท่านผู้ได้รับฟังเรื่องราวตรงนี้  อย่าใช้ทิฏฐิตนเองในการตัดสินผู้บรรยายเลย  ว่ามันผิดหรือถูก  เพราะภาษาที่นำมาใช้จนท่านเข้าใจได้อยู่ในขณะนี้  คือสมมุติภาษาเท่านั้น  สิ่งที่มุ่งเน้นสูงสุดก็คือเรื่องภายในกาย  มีอารมณ์  มีความรู้สึกเป็นตัวประกอบที่เป็นต้นเหตุ  เพราะสิ่งนี้ไม่มีภาษา  ไม่มีรูปที่จะใช้อธิบาย  เป็นนามธรรมที่แตะต้องไม่ได้  ท่านจึงต้องใช้ความคิดเดินตามมาดู  ความคิดจึงไม่ใช่ต้นเหตุ  แต่เป็นผลจากการปรุงแต่งให้มีให้รู้ขึ้นมาแทนความรู้สึกที่ซับซ้อน  จนเกิดเรื่องราวมากมายที่ท่านคิดได้  มองไม่เห็น  สาวไปไม่ถึงต้นเหตุตนเองซึ่งเป็นนามธรรม  และเป็นธรรมชาติเดิมแท้ที่เป็นจุดเริ่มต้น  คือตอนแรกเกิดก็ไม่มีไม่รู้อะไร  แต่สิ่งที่มีสิ่งรู้ในตอนนี้  จึงเป็นผลของความคิดนั่นเอง

...โชคดี...%