ศรัทธา คือความเชื่อ เชื่อในสิ่งดีงาม

ธรรม คือความรู้สึกของตนเอง

เพราะพวกเธอขาดประสบการณ์ของตนเองที่จะเดินทางเข้ามาดู จึงไม่รู้

ความไม่รู้ตรงนี้นั่นแหละคือธรรมของชีวิตทุกชีวิต ที่พวกเธอเข้ามาไม่ถึงได้ง่ายๆเลย

สิ่งที่ผู้บรรยายมาชี้ให้ดูทั้งหมด จึงเป็นรู้ที่ทวนกระแสรู้ ที่พวกเธอติดอยู่กับรู้ รู้ที่เธอจดจำมา จึงอวดตัวว่าเป็นผู้รู้ โชว์รู้ตนเองว่าเข้าใจไปตามปากตามตำราตามผู้รู้ทั้งหลาย จึงข้ามความจริงในธรรมตนเอง มีศรัทธาหลงใหลอยู่ในสิ่งที่จดจำได้ ศรัทธาตรงนี้ที่มีจึงเป็นสิ่งผิดพลาดของตน

เนื้อหาของผู้บรรยายที่มาชี้ให้พวกเธอดูตรงนี้ เธอทั้งหลายไม่สามารถเอาศรัทธาความจำแบบเดิมๆมาใช้ได้ จึงคิดต่อเองไม่ได้ เธอไม่แปลกใจในความรู้สึกตนเองเลยหรือ การบรรยายที่ทวนกระแสความรู้สึกแบบนี้จึงไม่ง่ายเลย

ศรัทธาแท้จริงต้องเริ่มจากศรัทธาตนเอง เชื่อว่าตนเองเป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน มีอิสระอยู่แล้ว สิ่งนี้คือแก่นแท้ของชีวิตทุกชีวิต...

ธรรมแท้จริงคือความรู้สึกของตนเองที่ได้เข้าใจโลก ธรรมเป็นสิ่งมีที่ไม่มีใครเป็นเจ้าของ เธอทั้งหลายเพียงแค่ได้พึ่งพาอาศัย"โลกธรรม"เท่านั้นเอง...

เมื่อรวมคำตามภาษาที่เธอเข้าใจได้ จึงใช้ชื่อว่า "ศรัทธาธรรม" เป็นสิ่งที่ทุกชีวิตต้องมีขึ้นกับตนเองก่อน เป็นจุดเริ่มต้นที่จะค้นหาตนเอง ว่าแก่นแท้ของชีวิตคืออะไร

...โชคดี...%

-ผู้มีอิสระในธรรม -

สัจธรรม หรือสัจจะบวกธรรม เป็นสิ่งที่ต้องรักษาด้วยชีวิตตนเองเอาไว้ให้ได้ หากไม่มีสัจธรรมกับตนเองก็ยากที่จะเข้าถึงธรรมได้เลย สัจจะคือการรักษา ธรรมคือความรู้สึกที่เชื่อมั่นในศรัทธาตนเอง เมื่อเธอไม่รักษาสัจจะกับตนเอง ศรัทธาตนเองจะเสื่อมลง ความหลงใหลกับศรัทธาชาวบ้านจะเข้าครอบงำตัวเธอ อุปาทานจะลวงธรรมเธอจนกลืนไปกับปรุงแต่ง คาดคะเนนึกคิดเอาเองตามปากชาวบ้านจำอวดโชว์ รู้เพียงสิ่งที่ซ้อนจนข้ามปัจจุบันตนเองได้แค่นี้ เอาตัวไม่รอด เพราะขาดสัจจะกับตนเอง

...โชคดี...%

- ผู้มีอิสระในธรรม -

เพียรธรรม เป็นสิ่งที่ต้องใช้ความพยายามทำตามสัจธรรมตนเองที่ให้ไว้ในศรัทธาที่มั่นคง พยายามที่จะเข้าใจเข้าถึงสัจธรรมของตน พยายามเข้าใจโลกเข้าใจธรรมตนเอง ไม่ยอมให้สิ่งเรียนรู้ทางโลกเข้าครอบงำในธรรมตนเอง ฝักใฝ่ไตร่ตรองในความรู้สึกนึกคิดที่มีอยู่ พยายามเข้าใจในสิ่งมี ค้นหายอมรับความจริงของโลกว่าเป็นสิ่งมีจริงๆ ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงความมีของโลกได้ จึงปล่อยเรื่องโลกให้มีตามเดิม พยายามรักษาสัจธรรมตนเองให้มั่นคงอยู่เสมอแค่นี้เอง...

...โชคดี...%

- ผู้มีอิสระในธรรม -

อดทนธรรม ที่ต้องใช้คู่กับเพียรธรรม เพื่อรักษาสัจธรรม เพื่อเกื้อกูลในศรัทธาธรรมตนเอง ด้วยการย้อนทวนความรู้ที่เก็บสะสมมาจนเป็นดินพอกหางหมู จนนึกคิดคาดเดาเอาเองได้ทุกเรื่องทุกอย่างกับสิ่งรู้ ที่ซ้อนปัจจุบันและข้ามปัจจุบันมาไกลแล้ว รู้ที่จดจำ รู้ที่อวดตนเอง รู้ที่โชว์ในรู้ที่ปรุงแต่งขึ้นเอง เป็นอุปาทานลวงหลอกว่าตนเองรู้ ไม่ใช่ผู้รู้แล้ว รู้แบบเดิมของพวกเธอกับรู้ตรงนี้ เป็นรู้ที่ซ้อนปัจจุบัน เป็นรู้ที่ข้ามปัจจุบันตนเองทุกครั้ง จงอดทนหันกลับมาดูมารู้ว่า ปัจจุบันแท้จริงที่ต้องใช้ความรู้สึกตนเองเข้าไปเป็นผู้รู้คืออะไรดีกว่า ใช้ความอดทนให้มันถูกต้อง ถูกตรงในปัจจุบันตนเองเสียใหม่ แค่นี้เอง...

...โชคดี...%

- ผู้มีอิสระในธรรม -