"ติดรู้" แรกเริ่มของ "ธรรม" มีชีวิตและความรู้สึกอาศัยรูปทรง ไม่ได้มีชื่อตามภาษา เหมือนเกิดมาแบบที่ไม่รู้เลยว่า มีชีวิต มีรูปทรง มีที่อาศัย ความเวิ้งว้างเดียวดายแบบไม่รู้ใดๆนั้น เพียงอาศัยสัญชาติญาณชีวิตเพื่อเอาตัวรอด

ช่วงเวลาของชีวิตที่อยู่รอดจึงได้สะสมประสบการณ์เรียนรู้ จดจำ จนคิดได้ตามสภาพที่อาศัย เกิดเป็นความเชื่อในสิ่งที่เรียนรู้ จดจำตามโลกได้ ความเชื่อจากประสบการณ์จึงทำให้ลืม ให้ติด ให้หลงอยู่ในวังวนที่เรียนรู้มาของของชีวิตตนเอง

...โชคดี...%

- ผู้มีอิสระในธรรม -

"อวดรู้" การยอมรับในความเชื่อที่ตนเองลุ่มหลง ติดหนึบอยู่ในรูปทรงที่ได้เห็นที่ได้ยินว่าน่าเคารพน่าเชื่อถือ จึงทำให้เราหลงใหลอยู่ในวังวนของความคิดตนเอง ที่เกิดมีรู้ขึ้นทุกครั้ง จนเราเข้าใจไปเอง คาดเดาเอาเองว่า "อยู่กับรู้" แต่ไม่ได้เอะใจว่า รู้ที่รู้อยู่นั้น หรือพยายามจะอยู่กับรู้ของตนนั้น เป็นรู้ที่ตนเอง อวดรู้ ขึ้นมาตามความเชื่อที่จดจำมาเองทั้งนั้น ลองใช้ความรู้สึกภายในตนเอง ปักหมุดลอยๆแบบไม่รู้ ดูอยู่กับรู้ที่เคยเชื่อไว้ จะเข้าใจได้เองว่าไม่รู้นั้นแหละละเอียดกว่าที่จะแบกอยู่กับรู้ที่ผ่านมา

...โชคดี...%

- ผู้มีอิสระในธรรม -

"โชว์รู้" ความรู้สึกที่ติดแน่นเด่นๆอยู่ของตนเองที่เชื่อมั่นยึดมั่นในรูปเคารพแต่มองไม่เห็นในความรู้สึกของตนเองได้ง่ายๆ ความหลงใหลจนครอบครองเอาไว้ในความเชื่อของตนด้วยศรัทธาที่ผิด ศรัทธาที่โชว์รู้ตนในรูปที่เห็นด้วยตาด้วยเสียง จึงเก็บสะสมกับความรู้สึกที่โชว์รู้ของตนเอาไว้จนหนักอึ้งทับถมตนเองเอาไว้มากมาย ศรัทธาความเชื่อที่ผิดของตนตรงนี้นั้น จึงข้ามความจริงตนเอง มองไม่เห็นในศรัทธาของตนที่มีอิสระอยู่แล้ว ที่ดีกว่า เหนือกว่า ได้เลย

...โชคดี...%

- ผู้มีอิสระในธรรม -

"รู้เท่าไหร่ถึงจะพอ" รู้ที่แสวงหาอยู่ เธอต้องการ "รู้" อะไร ลองถามใจตนเองดูสิว่าเธอรู้อะไรอยู่ สติที่เธอต้องการให้มีขึ้นในความรู้สึกของตนนั้น เธอลองตะโกนดังๆถามใจตนเองดูสิว่า "สติ" ที่ต้องการนั้น มีรูปร่างหน้าตาเป็นเช่นไร "ปัญญา" ที่อยากได้ อยากมี อยากเป็นเจ้าของ สำหรับเธอนั้นเป็นปัญญาเช่นไร ความเชื่อที่เธอหลงใหลแบบเดิมๆว่า รู้ รู้สติ รู้ปัญญา รู้เท่าไหร่ถึงจะพอ ถึงจะหลุดพ้นในรู้ที่รู้แบบจดจำ รู้แบบท่องจำ รู้แบบเชื่อตามนั้นพาเธอให้หลุดพ้นหมดสงสัยไม่ได้หรอก รู้คืออะไร ภาษาตรงที่เธอจะต้องมาตั้งใจฟังเรื่องราวที่จะชี้ให้ดู

...โชคดี...%

- ผู้มีอิสระในธรรม -

"ค้นหารู้" พวกเธอสืบค้นเจอรู้ตนเองกันรึยัง รู้มีรูปร่างหน้าตาเป็นเช่นไร อะไรที่รู้ ได้ถามใจตนเองหรือเปล่า ชีวิตพวกเธอที่ผ่านมาแบกรู้ที่เชื่อเอาไว้ ปรุงแต่งรู้ตามความเชื่อจนฟุ้งซ่านว่ารู้ที่คิดคาดเดาเอาเองกับรู้ที่จดจำอยู่ ชีวิตของพวกเธอเคยเป็นเช่นนี้หรือเปล่า มาดูรู้ที่ไม่มีรู้ที่พวกเธอจะค้นหารู้ของตนเองได้เจอ จะชี้ให้ดูในความรู้สึกของใครของมันในการค้นหาต้นเหตุ รู้ ตนเองคืออะไร

...โชคดี...%

- ผู้มีอิสระในธรรม -

"รู้ที่ไม่มีเจ้าของ" เรื่องของโลกเป็นสิ่งที่เธอได้อาศัย ได้เรียนรู้ ได้จดจำมามาก มีเธอเป็นเจ้าของในรู้แบบโลกจนมองไม่เห็นตัวเอง เรื่องราวที่คิดได้ติดอยู่กับรู้ที่มีเธอเป็นเจ้าของนั้น มีความเข้าใจที่ปรุงแต่งได้กับเรื่องราวมากมายในรู้ เธอเป็นเจ้าของในรู้มาหมดแล้ว อยู่แบบไม่รู้นั้นมีอิสระ จะอยู่ได้อย่างไร เธอต้องใช้ความรู้สึกภายในตนเองปักหมุดลอยๆเอาไว้เหมือนจุดเริ่มของชีวิตเดิมแท้ แบบที่ไม่เคยรู้อะไร ลองเดินตามมาดูจะทำได้อย่างไร จะชี้ให้ดูแบบที่ไม่รู้ มาดูรู้ รู้ที่มีเธอเป็นเจ้าของ และรู้ที่ไม่มีเจ้าของคือใคร

...โชคดี...%

- ผู้มีอิสระในธรรม -

"จบรู้" จบรู้แต่ก็ยังรู้ รู้ที่รู้นั้นเธอจะพบเองว่า "รู้" คืออะไร ใครเป็นผู้รู้ การชี้ให้ดูนั้นต้องปรุงแต่งภาษาให้มีคำว่า "รู้" เพราะพวกเธอเชื่อและหลงใหลในคำว่ารู้ รู้และเข้าใจมีความหมายที่ปรุงแต่งรู้ได้เองมาตลอด ความเชื่อที่ยึดติดในรูปแบบที่ได้ยินที่ได้เห็น ความเชื่อในรูปเคารพว่าเขาเป็นผู้รู้ ความเชื่อของเธอจึงติดรู้ในรูปแบบจดจำเขามา ยังเข้ามาไม่ถึงที่ว่า "จบรู้" ที่เหมือนมีรู้ แต่ไม่รู้ว่ารู้อะไรในธรรมตนเอง

...โชคดี...%

- ผู้มีอิสระในธรรม -

"อยู่แบบไม่รู้" ชีวิตและความรู้สึกตนเองได้อาศัยรูปทรง ได้เรียนรู้เรื่องราวของโลก เข้าใจรู้ได้หมดในสิ่งที่เห็น รู้ได้หมดกับสิ่งที่ได้ยิน จนเป็นความคุ้นชินเป็นภาษา ที่เรียกกันว่าสมมติปรุงแต่ง เรื่องโลกจึงเป็นเพียงสื่งพึ่งพาอาศัยของชีวิตเท่านั้น อยู่แบบไม่รู้นั้นคงทำใจยอมรับกันไม่ได้ เมื่อยอมรับไม่ได้ก็หมดโอกาสจะเข้าถึงธรรมตนเอง เพราะ "ธรรม" คำนี้เป็นความรู้สึกที่ไม่มีภาษา ไม่มีรู้ใดๆ จึงไม่สงสัยตนเอง แค่นี้เอง ลองฟังกันดู

...โชคดี...%

- ผู้มีอิสระในธรรม -

"ไม่มีรู้ให้รู้" การใช้ความรู้สึกภายในตนเองเดินตามมาดูมาทำความเข้าใจใน "รู้" ที่ซ้อนๆกันอยู่ภายในความรู้สึกของตน เธอจะเห็นต่อเมื่อเธอได้ปักหมุดในแก่นแบบลอยๆภายในตนเอง และไม่รู้ว่าแก่นคืออะไร หมุดเป็นเช่นไร จงอยู่กับหมุดที่ปักไว้แบบไม่รู้ตรงนั้นดีแล้ว อาการ "รู้" ที่ซ้อนในความรู้สึกภายในของตนจะปรากฏออกให้เห็น เธอจะเป็นผู้รู้ รู้ที่ซ้อนรู้ในความรู้สึกตรงนั้น แต่ไม่มีเธอรู้ เพราะหมุดที่ให้ปักแบบลอยๆนั้น ไม่รู้ว่าหมุดคืออะไรนั่นเอง เธอจึงปรุงแต่งรู้ที่รู้ซ้อนอยู่ไม่ได้

...โชคดี...%

- ผู้มีอิสระในธรรม -

"ประมาทกับรู้" ความซับซ้อนภายในความรู้สึกของตนเองที่หมุนวนได้เร็วจนแทบไม่รู้สึกตัวได้เลย เรื่องราวมากมายที่เข้ามาในความรู้สึกทุกขณะ จึงทำให้เธอหลงติดไปเลย รู้ที่เชื่อ รู้ที่จดจำ รู้ที่คิดได้ รู้ในรูป รู้ในความหมาย รู้กับเรื่องราว รู้อะไรๆเต็มเปี่ยมกับรู้ไปหมดเลย เธอจึงปรุงแต่งรู้ของตนเองตลอดเวลา มองไม่เห็นเรื่องราวที่ตนเองรู้ตรงนั้น เธอประมาทกับรู้ เพราะความเชื่อที่เป็นจุดเริ่มนั่นเอง ปักหมุดผิดที่ผิดทางในสิ่งที่เชื่อไว้ ลองมาฟัง ประมาทกับรู้ที่จะชี้ให้ดูนั้นเป็นเช่นไร

...โชคดี...%

- ผู้มีอิสระในธรรม -