ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน
ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน คือใคร
ภาษาที่ชาวโลกชอบ ชอบมาก ถึงชอบที่สุด "ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน" ความชอบตามภาษาจึงเก็บไว้รักษาไว้ไม่ยอมปล่อยให้หลุดออกไปจากความรู้สึกตนเอง ก็ชอบกันต่อไป เดี๋ยวรู้เองว่าที่ชอบๆนั้นมันหนักเพียงใด (ความทุกข์ที่มองไม่เห็น)
ภาษาที่ชอบแบบนี้เคยเข้าถึงได้จริงหรือ ไม่สงสัยกับตนเองหรือไร ว่าจะปลดปล่อยสิ่งรู้แบบนี้ออกไปได้อย่างไร (คลายทุกข์)
มาตามหาความจริงในธรรมตนเองดีไหม จะได้ช่วยตนเองได้ ว่า "ผู้รู้ รู้อะไร" "ผู้ตื่น ตื่นจากอะไร" "ผู้เบิกบาน ได้เข้าใจอะไร" วางทุกข์ไว้ในที่เดิม ทุกข์คือทุกสรรพสิ่งล้วนมีอยู่ ไม่มีเธออยู่ในทุกข์เหล่านั้น วางได้ถูกก็หมดเรื่องราว มีแค่นี้ (หมดสงสัย)
...โชคดี...%
- ผู้มีอิสระในธรรม -
ผู้รู้ รู้อะไร
...ผู้รู้คือใคร ทำไมต้องเป็นผู้รู้...
...ผู้ไม่รู้กลับนิ่งสงบกว่า มีความสงบร่มเย็นกับชีวิตตนเอง...
...พวกเธอเคยเอะใจไหมว่าการแสวงหาตามผู้รู้ แสวงหารู้ ตรงนี้ไปเพื่ออะไร เพื่อที่จะได้เข้าใจในธรรมหรือเปล่า หรือเพื่ออยากจะเป็นผู้รู้ เคยเอะใจบ้างไหมว่า สิ่งที่แสวงหารู้นั้นก็ยังเป็นรู้แบบเดิมๆตามที่เคยเรียนรู้ ท่องจำมา...
...คงไม่เคยมีใครมาชี้และสะกิดบอกเธอแบบตรงไปตรงมาหรอกว่า "ผู้ไม่รู้นั้น คือผู้เข้าถึงธรรมตนเองแล้ว" ลองมาฟังเสียงธรรมที่ผู้บรรยายชี้ให้ดู สะกิดให้เห็นแบบไม่รู้คืออะไร และได้กลับมาเป็นผู้รู้ที่ไม่มีอะไรที่ต้องรู้ด้วยตนเอง...
...โชคดี...%
- ผู้มีอิสระในธรรม -
ผู้ตื่น ตื่นอะไร
...ตื่นมาดูรู้ของตนเองที่เคยแบกกับรู้เอาไว้ ที่จำ อวด โชว์ ตนเองอยู่ ตื่นจากความเชื่อตามปากชาวบ้าน ตื่นมาดูความจริงในโลกธรรมตนเองตื่นเถิด...ตื่นตัวแต่อย่าตื่นตระหนก หรือตื่นรู้ที่จำตามกันมาอีก ลองมาฟังเสียงธรรมที่ผู้บรรยายชี้ให้ดู สะกิดให้ตื่นกับคำกล่าวลอยๆที่ว่า ผู้ตื่น ตื่นจากอะไร
...โชคดี...%
- ผู้มีอิสระในธรรม -
ผู้เบิกบาน
...ผู้เบิกบาน คือผู้ค้นหาธรรมพบแล้วตามที่พ่อบอก "ธรรม"ที่ว่าจะเป็นตัวแทนของพ่อ นั้นคืออะไร ประจักษ์แจ้งในผู้รู้ ได้รู้อะไร ผู้ตื่น ตื่นขึ้นแล้วด้วยธรรมตนเอง พบสัจธรรมตามที่พ่อได้เตือนไว้ ในความเชื่อที่เธอห้ามจดจำเอาไว้ จงพึ่งพาตนเอง ใช้ตนเอง เป็นที่พึ่งของตน...
ลองมาฟังเสียงธรรมที่ผู้บรรยายชี้และสะกิดให้ดูกับคำกล่าวลอยๆที่ว่า ผู้เบิกบาน ได้เข้าใจอะไร
...โชคดี...%
- ผู้มีอิสระในธรรม -